maczuga (język polski)
maczuga (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) jedna z najstarszych broni obuchowych, pałka z grubym końcem nabitym ostrymi kamieniami lub kawałkami metalu; zob. też maczuga w Wikipedii
- (1.2) bot. roln. odmiana brukselki[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik maczuga maczugi dopełniacz maczugi maczug celownik maczudze maczugom biernik maczugę maczugi narzędnik maczugą maczugami miejscownik maczudze maczugach wołacz maczugo maczugi - przykłady:
- (1.1) Gdzieś na przedmieściu pokazują mi stertę połamanych dzid, łuków, maczug i strzał. Wojownicy złożyli broń, którą następnie policja na wszelki wypadek zniszczyła[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. maczugowaty
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) club, bludgeon, cudgel
- hiszpański: (1.1) clava ż, maza ż
- niemiecki: (1.1) Keule ż
- nowogrecki: (1.1) ρόπαλο n, ματσούκι n, ματσούκα ż
- włoski: (1.1) clava ż
- źródła:
- ↑ Zofia Dobrakowska-Kopecka, Kazimiera Pyszkowska, Warzywa z mojego ogródka, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1987, s. 136.
- ↑ Perspektywy, nr 14, Warszawa, 1980 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.