strzała (język polski)

strzały (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈsṭʃawa], AS: [sṭšau̯a], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.udziąs.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pocisk przeznaczony do łuku; zob. też strzała w Wikipedii
(1.2) leśn. pień o prostym przebiegu od szyi korzeniowej (czyli podstawy) do wierzchołka drzewa; zob. też strzała (leśnictwo) w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Łuki i strzały były używane do walki oraz polowania.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
(1.1) grot, promień, osadka, nasadka, lotka
wyrazy pokrewne:
rzecz. strzelnica ż, strzelanina ż, strzelanie n, strzelec mos, strzał
zdrobn. strzałka ż
czas. strzelać
przym. strzelisty, strzelecki, strzelnicowy, strzałowy
związki frazeologiczne:
popędzić jak strzała • prosto jak strzała • prosty jak strzała • szybki jak strzałaszybko jak strzała • lotem strzały • zatruta strzała • strzała Amora • strzała Erosa • strzała Kupidyna • partyjska strzała
etymologia:
prasł. *strěla[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Joachim Herrmann, Die Slawen in Deutschland, Akademie-Verlag Berlin, 1985
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.