męstwo (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈmɛ̃w̃stfɔ], AS: [mẽũ̯stfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• asynch. ę
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) odwaga, nieustraszoność, bohaterstwo
- (1.2) cnota moralna, jedna z czterech cnót kardynalnych; zob. też męstwo w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik męstwo dopełniacz męstwa celownik męstwu biernik męstwo narzędnik męstwem miejscownik męstwie wołacz męstwo - przykłady:
- (1.1) Męstwo wymaga obrony słabszych, których nikt nie broni[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) lwie serce
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. mężczyzna mos
- przym. mężny
- przysł. męsko, po męsku
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) courage, manhood, bravery
- białoruski: (1.1) мужнасць ż
- czeski: (1.1) mužnost ż
- fiński: (1.1) miehuullisuus, miehekkyys
- francuski: (1.1) courage m
- hiszpański: (1.2) fortaleza
- jidysz: (1.1) מוט m (mut)
- łaciński: (1.2) fortitudo
- rosyjski: (1.1) мужество n; (1.2) доблесть ż
- staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) мѫжьство n
- tuvalu: (1.1) loto toa
- ukraiński: (1.1) мужність ż, хоробрість ż
- włoski: (1.1) coraggio; (1.2) fortezza ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.