lenno (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈlɛ̃nːɔ], AS: [lẽ•no], zjawiska fonetyczne: nazal.• gemin.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) hist. w ustroju feudalnym / systemie lennym: dobra (najczęściej ziemskie) nadawane wasalowi przez seniora w użytkowanie; zob. też lenno w Wikipedii
- (1.2) hist. w epoce feudalizmu: całokształt stosunków między seniorem a wasalem[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik lenno lenna dopełniacz lenna lenn celownik lennie lennom biernik lenno lenna narzędnik lennem lennami miejscownik lennie lennach wołacz lenno lenna - przykłady:
- (1.1) Pozbawione męskiego dziedzica lenno z mocy prawa i obyczaju stawało się ponownie nieograniczoną własnością seniora, który mógł nim dowolnie dysponować[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) feudum
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.2) feudalizm
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. lennictwo n, lenniczka ż, lennik mos
- przym. lenny, lenniczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- st.czes. léno < swn. Lehen
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Dariusz Piwowarczyk, Słynni rycerze Europy: Rycerze w służbie dam i dworu, 2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.