krwawić (język polski)

palec krwawi (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈkr̥favʲiʨ̑], AS: [kr̦favʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) med. broczyć krwią, tracić krew, wypływać z naczyń krwionośnych
(1.2) ranić, zranić do krwi
(1.3) plamić krwią
(1.4) poet. barwić na czerwono

czasownik zwrotny niedokonany krwawić się

(2.1) spływać krwią
(2.2) poet. barwić się na czerwono
(2.3) wzajemnie ranić się do krwi
odmiana:
(1.1-4) koniugacja VIa
(2.1-3) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Nasza nowa pasta do zębów na krwawiące dziąsła ma właściwości przeciwzapalne i zwalcza szkodliwe bakterie.
składnia:
kolokacje:
(1.1) rana krwawi
synonimy:
(1.4) czerwienić, rumienić
(2.2) czerwienić się, rumienić się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. krew ż, krewny m, krewna ż, krwawica ż, krwawienie n, ukrwienie n, krwawiączka ż, krwawiec m, krwawieniec m, krwawizna ż, krwawne n, krwawnica ż, krwawość ż, krwiak m, krwinka ż, krwawnik mrz
czas. wykrwawiać, przekrwić, wykrwawić
przym. krwisty, krwawy, ukrwiony, krewny, krewki, krwawicowy, zakrwawiony
przysł. krwawie, krwawo
tem. słow. krwawo-
związki frazeologiczne:
serce krwawi
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.