czerwienić (język polski)

mężczyzna czerwieni (1.1) boazerię
kwiaty czerwienią się (2.3) wśród pól
wymowa:
IPA: [ʧ̑ɛrˈvʲjɛ̇̃ɲiʨ̑], AS: [červʹi ̯ė̃ńić], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.i  j 
znaczenia:

czasownik

(1.1) pokrywać coś czerwoną farbą lub farbować barwnikiem

czasownik zwrotny czerwienić się

(2.1) stawać się czerwonym, nabierać czerwonego koloru[1]
(2.2) oblewać się rumieńcem na twarzy, np. ze wstydu lub złości
(2.3) wyróżniać się czerwoną barwą
odmiana:
(1.1)[2] koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) czerwienieć
(2.2) pąsowieć, rumienić się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. czerwończyk mzw, czerwienica ż, czerwony mos, czerwień ż, czerwonka ż, czerwone n, czerwoność ż, czerwienienie n, zaczerwienienie n
czas. poczerwienieć
przym. czerwony, czerwonawy
przysł. czerwono, czerwonawo
tem. słow. czerwono-
związki frazeologiczne:
czerwienić się po uszy • czerwienić się jak burak • czerwienić się jak rak • czerwienić się jak indyk
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.