dziąsło (język polski)
- wymowa:
- , IPA: [ˈʥ̑ɔ̃w̃swɔ], AS: [ʒ́õũ̯su̯o], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ą
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) anat. zgrubiała tkanka osłaniająca zęby; zob. też dziąsło w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) [1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dziąsło dziąsła dopełniacz dziąsła dziąseł celownik dziąsłu dziąsłom biernik dziąsło dziąsła narzędnik dziąsłem dziąsłami miejscownik dziąśle dziąsłach wołacz dziąsło dziąsła - przykłady:
- (1.1) Zbyt energiczne szczotkowanie zębów może spowodować krwawienie dziąseł.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) st.pol. dąsno
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. dziąsłowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) gum, gingiva
- arabski: (1.1) لثة ż
- baskijski: (1.1) oi
- białoruski: (1.1) дзясна ż
- bułgarski: (1.1) венец m
- czeski: (1.1) dáseň ż
- duński: (1.1) tandkød n
- francuski: (1.1) gencive
- hiszpański: (1.1) encía ż
- interlingua: (1.1) gingiva, alveolo
- islandzki: (1.1) tannhold n
- jidysz: (1.1) יאַסלע ż (jasle), ציינפֿלייש n (cejnflejsz)
- kataloński: (1.1) geniva ż
- niemiecki: (1.1) Zahnfleisch n
- norweski (bokmål): (1.1) tannkjøtt n
- nowogrecki: (1.1) ούλο n
- rosyjski: (1.1) десна
- slovio: (1.1) desna (десна)
- słowacki: (1.1) ďasno
- szwedzki: (1.1) tandkött n
- turecki: (1.1) dişeti
- tuvalu: (1.1) kalenifo
- ukraiński: (1.1) ясна
- węgierski: (1.1) íny, fogíny, foghús
- włoski: (1.1) gengiva
- źródła:
- ↑ Hasło „dziąsło” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.