kotlet (język polski)

kotlet (1.1)
kotlety (1.1)
kotlet (1.1-2)
kotlet (1.3)
wymowa:
IPA: [ˈkɔtlɛt], AS: [kotlet]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy

(1.1) mięso (ale również warzywa, jajka) uformowane zazwyczaj w plastry i usmażone na tłuszczu; zob. też kotlet w Wikipedii
(1.2) pot. kotlet (1.1) ze schabu
(1.3) gw. (Górny Śląsk) baki, bokobrody[1]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Na obiad podano kotlety mielone z ziemniakami.
(1.1) Zamówić ci kotlet schabowy czy bigos?
składnia:
kolokacje:
(1.1) kotlet schabowy / sojowykotlet mielony
synonimy:
(1.1) gw. (Górny Śląsk) karminadel, gw. lwow. karmenadel
(1.2) schabowy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. kotlecik m
związki frazeologiczne:
grać do kotleta • odgrzewać stare kotlety
etymologia:
(1.1-2) niem. Kotelett[4]
(1.3) niem. Koteletten[1]
uwagi:
(1.1-2) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
(1.1) por. zraz
(1.3) zazwyczaj w liczbie mnogiej: kotlety
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: schabowy
źródła:
  1. 1 2 Barbara i Adam Podgórscy, Słownik gwar śląskich, Wydawnictwo KOS, Katowice 2008, ISBN 978-83-60528-54-9, s. 143.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „zjeść kotleta, wypalić papierosa” w: Poradnia językowa PWN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „Chłopiec zerwał grzybek czy Chłopiec zerwał grzybka?” w: Poradnia językowa PWN.
  4. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „kotlet” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.