kondensacja (język polski)

kondensacja (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ˌkɔ̃ndɛ̃w̃ˈsaʦ̑ʲja], AS: [kõndẽũ̯sacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• akc. pob.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) fiz. przejście ze stanu gazowego w ciecz lub w ciało stałe

(1.2) meteorol. powstawanie chmur

(1.3) chem. reakcja chemiczna, w której substraty łączą się ze sobą, tworząc większą od nich cząsteczkę produktu głównego, i jedną lub więcej małych cząsteczek produktu ubocznego

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kondensacja	kondensacje
dopełniacz	kondensacji	kondensacji / przest. kondensacyj[1]
celownik	kondensacji	kondensacjom
biernik	kondensację	kondensacje
narzędnik	kondensacją	kondensacjami
miejscownik	kondensacji	kondensacjach
wołacz	kondensacjo	kondensacje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kondensator m, kondensat m, skondensowanie n

czas. kondensować ndk., skondensować dk.

przym. kondensacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.3) condensation, condensation reaction
• baskijski: (1.1) kondentsazio
• bułgarski: (1.1) кондензация ż
• czeski: (1.3) kondenzace ż
• duński: (1.3) kondensationsreaktion
• estoński: (1.3) kondensatsioonireaktsioon
• fiński: (1.3) kondensaatioreaktio
• francuski: (1.3) réaction de condensation
• hiszpański: (1.1) condensación ż; (1.2) condensación ż; (1.3) condensación ż, reacción de condensación
• niderlandzki: (1.3) condensatiereactie
• niemiecki: (1.3) Kondensationsreaktion ż
• norweski (bokmål): (1.3) kondensasjonsreaksjon
• norweski (nynorsk): (1.3) kondensasjonsreaksjon
• nowogrecki: (1.1) συμπύκνωση ż, υγροποίηση ż; (1.2) συμπύκνωση ż; (1.3) συμπύκνωση ż, αντίδραση συμπύκνωσης ż
• rosyjski: (1.3) конденсация ż
• sundajski: (1.3) réaksi kondensasi
• szwedzki: (1.3) kondensationsreaktion
• ukraiński: (1.3) конденсація ż
• włoski: (1.3) reazione di condensazione

źródła: