koktajl (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈkɔktajl], AS: [koktai ̯l]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) kulin. kolorowy napój alkoholowy z różnych napitków i soków, często podawany w dekoracyjny sposób; zob. też koktajl alkoholowy w Wikipedii
- (1.2) kulin. napój mleczny z różnymi dodatkami smakowymi (owocami, czekoladą)
- (1.3) książk. oficjalne przyjęcie popołudniowe, na którym podaje się alkohole oraz skromne przekąski
- (1.4) przen. mieszanka czegoś, np. styli muzycznych, artystycznych
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik koktajl koktajle dopełniacz koktajlu koktajli celownik koktajlowi koktajlom biernik koktajl koktajle narzędnik koktajlem koktajlami miejscownik koktajlu koktajlach wołacz koktajlu koktajle - przykłady:
- (1.2) Z owoców popielicy robi się wyśmienite koktajle.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) przyrządzać / przyrządzić / przygotowywać / przygotowywać / podawać / podać / serwować / pić / wypić koktajl
- (1.2) przyrządzać / przyrządzić / przygotowywać / przygotowywać / podawać / podać / serwować / pić / wypić koktajl
- (1.3) wydać / urządzić koktajl
- synonimy:
- (1.1) drink, koktajl alkoholowy
- (1.2) shake, szejk, koktajl mleczny
- (1.3) cocktail party
- (1.4) miks, eklektyzm
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) mikstura, napój
- (1.2) mikstura, napój, deser
- (1.4) przyjęcie
- hiponimy:
- (1.1) piña colada, krwawa mary, mojito, tatanka, screwdriver, tequila sunrise
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. koktajlówka ż
- zdrobn. koktajlik mrz
- przym. koktajlowy
- związki frazeologiczne:
- koktajl Mołotowa
- etymologia:
- ang. cocktail[1]
- uwagi:
- zob. też koktajl w Wikipedii
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) cocktail; (1.2) shake, smoothie
- arabski: (1.1) كوكتيل m (kuktēl)
- białoruski: (1.1) кактэйль m (kaktèjlʹ); (1.2) кактэйль m
- bułgarski: (1.1) коктейл m; (1.3) коктейл m
- duński: (1.1) cocktail w
- esperanto: (1.1) koktelo
- hiszpański: (1.1) cóctel m; (1.3) cóctel m, recepción ż; (1.4) cóctel m
- niemiecki: (1.1) Cocktail m
- nowogrecki: (1.1) κοκτέιλ n (koktéil); (1.3) κοκτέιλ n; (1.4) κοκτέιλ n
- szwedzki: (1.1) cocktail w
- włoski: (1.1) cocktail m
- źródła:
- ↑ Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 319.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.