knować (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈknɔvaʨ̑], AS: [knovać]
znaczenia:

czasownik

(1.1) planować, obmyślać potajemnie coś złego, knuć spisek
(1.2) przest. obrąbać drzewo[1]
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Rad bym ci za to wziąć te złote sploty / I obciąć nożem / Albo knować jakie pieskie psoty / Z aniołem-stróżem[2]
składnia:
kolokacje:
(1.1) knować intrygę / zdradę / zemstę • knować coś przeciw komuś
synonimy:
(1.1) chytrzyć, intrygować, konszachtować, knuć, namawiać się, roić, snuć intrygi, spiskować, szyć buty, ukartowywać, zmawiać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. knowanie n, knowacz m, knowie
czas. uknować
przym. knowany, knowający
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) scheme, intrigue, plot
  • francuski: (1.1) tramer, cabaler, tisser
  • hiszpański: (1.1) tramar
  • niemiecki: (1.1) aushecken
  • nowogrecki: (1.1) σκευωρώ, μηχανεύομαι
  • rosyjski: (1.1) затевать
źródła:
  1. Samuel Bogumił Linde Słownik języka polskiego, t. 1, cz. 2: G-L, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1808, s. 1031
  2. Cyprian Kamil Norwid Beatrix
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.