psota (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) coś dla jednej strony potencjalnie dowcipnego, a dla drugiej przykre, uciążliwe
- (1.2) reg. brzydka pogoda
- (1.3) daw. to, co jest psie → pot. coś negatywnego → pot. rozpusta, szkoda, występek
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) dowcip, figiel, psikus, żart
- (1.2) słota
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. psotnica ż, psotnik mos, psotowanie n
- czas. psocić dk., napsocić dk.
- przym. psotny
- przysł. psotnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) prank, trick
- hiszpański: (1.1) broma ż, coba ż, enredo ż, fechoría ż, novatada ż, picardía ż, travesura ż
- kaszubski: (1.1) psota ż
- niemiecki: (1.1) Streich m
- włoski: (1.1) bravata ż, marachella ż
- źródła:
psota (język kaszubski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) psota, figiel[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) fif
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. psotnica ż, psotelnica ż, psotnik m
- czas. psocëc ndk.
- przym. psotny, psotlëwi
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Roman Drzeżdżon, Grzegorz J. Schramke, Słowniczek polsko-kaszubski, Region, Gdynia 2003-2012, ISBN 978-83-7591-191-6.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.