psota (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) coś dla jednej strony potencjalnie dowcipnego, a dla drugiej przykre, uciążliwe
(1.2) reg. brzydka pogoda
(1.3) daw. to, co jest psiepot. coś negatywnegopot. rozpusta, szkoda, występek
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dowcip, figiel, psikus, żart
(1.2) słota
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. psotnica ż, psotnik mos, psotowanie n
czas. psocić dk., napsocić dk.
przym. psotny
przysł. psotnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) prank, trick
  • hiszpański: (1.1) broma ż, coba ż, enredo ż, fechoría ż, novatada ż, picardía ż, travesura ż
  • kaszubski: (1.1) psota ż
  • niemiecki: (1.1) Streich m
  • włoski: (1.1) bravata ż, marachella ż
źródła:

psota (język kaszubski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) psota, figiel[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) fif
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. psotnica ż, psotelnica ż, psotnik m
czas. psocëc ndk.
przym. psotny, psotlëwi
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Roman Drzeżdżon, Grzegorz J. Schramke, Słowniczek polsko-kaszubski, Region, Gdynia 2003-2012, ISBN 978-83-7591-191-6.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.