dowcipny (język polski)

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) umiejący mówić i pisać żartobliwie i z humorem, lubiący żarty i dowcipy
(1.2) pełen dowcipu[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Wygadany, inteligentny i dowcipny, wkrótce stał się ulubieńcem mieszkańców[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) błazeński, pocieszny, ucieszny, wesoły, wesołkowaty, zabawny
(1.2) komiczny, humorystyczny, śmieszny, zabawny, żartobliwy; przest. krotochwilny, sowizdrzalski
antonimy:
(1.1) smutny, posępny, ponury
(1.2) smutny, minorowy
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dowcip m, dowcipniś m, dowcipność ż, dowcipas mrz
przysł. dowcipnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dowcipny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Ewa Białołęcka, Tkacz iluzji, 2004, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.