knedel (język polski)
knedle (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈknɛdɛl], AS: [knedel]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) kulin. kulisty pieróg (kluska) z ciasta przyrządzonego z rozgniecionych gotowanych ziemniaków i mąki pszennej, nadziewana owocami lub mięsem; zob. też knedle w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik knedel knedle dopełniacz knedla knedli celownik knedlowi knedlom biernik knedel knedle narzędnik knedlem knedlami miejscownik knedlu knedlach wołacz knedlu knedle - przykłady:
- (1.1) Ja też się razu pewnego założyłem i zjadłem cztery gęsi i dwie misy knedli z kapustą[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) knedle kartoflane / wiedeńskie / ze szpinakiem / ze śliwkami / z mięsem / z truskawkami / z twarogiem • babcine / puszyste / szybkie / ziemniaczane kndele • ciasto na knedle • przepis na knedle
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) pieróg[2][3], kluska
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. knedlowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Knödel[4]
- uwagi:
- zwykle w lm
- nie mylić z: knedlik
- zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Jaroslav Hašek, Przygody dobrego wojaka Szwejka podczas wojny światowej, tłum. Paweł Hulka-Laskowski, Państwowy instytut Wydawniczy, Warszawa 1980, ISBN 83-06-00334-9
- ↑
Hasło „knedel” w: Encyklopedia PWN Online, Wydawnictwo Naukowe PWN. [dostęp 2023-06-08] - ↑ Maciej E. Halbański, Leksykon sztuki kulinarnej, Warszawa: Wydawnictwo „Watra”, s. 84, ISBN 83-225-0106-4.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.