kierowniczka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌcɛrɔvʲˈɲiʧ̑ka], AS: [ḱerovʹńička], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) forma żeńska od: kierownik
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kierowniczka kierowniczki dopełniacz kierowniczki kierowniczek celownik kierowniczce kierowniczkom biernik kierowniczkę kierowniczki narzędnik kierowniczką kierowniczkami miejscownik kierowniczce kierowniczkach wołacz kierowniczko kierowniczki - przykłady:
- (1.1) Na odgłos strzałów wybiegły ze szpitala pielęgniarki z kierowniczką na czele oraz część personelu z sąsiedniego instytutu oftalmicznego[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- zob. kierownik
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: kierownik
- źródła:
- ↑ Tadeusz Konwicki, Kronika wypadków miłosnych, 1974, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.