kiełzno (język polski)
kiełzno (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) zootechn. jeźdz. krótki pałąk jedno- lub dwudzielny zakładany koniowi do pyska, umożliwiający łatwiejsze nim sterowanie; zob. też kiełzno w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kiełzno kiełzna dopełniacz kiełzna kiełzn / kiełzen[1] celownik kiełznu kiełznom biernik kiełzno kiełzna narzędnik kiełznem kiełznami miejscownik kiełźnie kiełznach wołacz kiełzno kiełzna - przykłady:
- (1.1) Koń faktycznie szalał, trząsł łbem, chrapał i gryzł ociekające pianą kiełzno[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wędzidło proste / łamane / podwójnie łamane / wierzchowe / zaprzęgowe
- synonimy:
- (1.1) wędzidło[3]
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) wędzidło, munsztuk, pelam
- holonimy:
- meronimy:
- (1.1) ogłowie
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. nieokiełznanie n, okiełznanie n, nieokiełznywanie n, okiełznywanie n
- czas. kiełznać, okiełznać dk., okiełznywać ndk.
- przym. nieokiełznany
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. kiełznać < st.pol. chełznać < prasł. *chl̥stati → smagać, bić głośno, poskramiać[3]
- uwagi:
- (1.1) niektóre słowniki uznają słowo za przestarzałe i książkowe[4]
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bit mouthpiece
- źródła:
- ↑
Hasło „kiełzno” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Andrzej Sapkowski, Narrenturm, 2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- 1 2 Hasło „kiełzno” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Hasło „kiełzno” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.