szaleć (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈʃalɛʨ̑], AS: aleć]
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. oszaleć)

(1.1) tracić panowanie nad sobą
(1.2) pot. przepadać za kimś lub za czymś

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zaszaleć)

(2.1) bawić się hałaśliwie
(2.2) o rzeczach: przen. występować w ostrej formie[1]
odmiana:
(1.1-2, 2.1-2) koniugacja III
przykłady:
(1.1) Jej zwierzątko szaleje, gdy tylko słyszy pierwsze dźwięki Aerosmiths.
(1.2) On za nią szaleje.
(2.2) Zaraza nadal szaleje.
składnia:
(1.2) szaleć + za + N. (kimś lub czymś)
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szalony mos, szaleństwo n, szaleniec m, szalej m, szalenie n, szał m, szaleńczość ż
czas. oszaleć dk., zaszaleć dk.
przym. szalony, szaleńczy
przysł. szaleńczo, szalenie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) rage
  • duński: (1.1) rase
  • jidysz: (2.1) הוליען (huljen)
  • rosyjski: (1.1) шале́ть, беси́ться; (1.2) сходи́ть с ума; (2.1) беси́ться; (2.2) бушева́ть, бу́йствовать
  • włoski: (2.1) correre la cavallina, darsi bel tempo; (2.2) infuriare
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „szaleć” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.