karykaturalny (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌkarɨkatuˈralnɨ], AS: [karykaturalny], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający cechy karykatury, przejaskrawiony, wyolbrzymiony
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Co chwilę gibon jakiś lub magot, z ohydnie gołym, czerwonym pośladkiem, wyciągał przez kratę rękę kosmatą, usiłując dla psoty dosięgnąć piór w ogonie ptaków królewskich; papugi wieszały się na prętach przegrody i rozdziawiając dzioby, karykaturalnie do orlich podobne, wtórowały zgiełkliwym krzykiem miauczeniu wykrzywiających się małp.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) groteskowy
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) nierealistyczny, śmieszny, przesadny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. karykatura ż, karykaturzysta m, karykaturzystka ż, karykaturka ż
przysł. karykaturalnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jerzy Żuławski, Stara Ziemia
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.