juczny (język polski)
juczny (1.1) koń
- wymowa:
- IPA: [ˈjuʧ̑nɨ], AS: [i ̯učny]
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) o zwierzęciu: przeznaczony do noszenia ciężarów na grzbiecie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik juczny juczna juczne juczni juczne dopełniacz jucznego jucznej jucznego jucznych celownik jucznemu jucznej jucznemu jucznym biernik jucznego juczny juczną juczne jucznych juczne narzędnik jucznym juczną jucznym jucznymi miejscownik jucznym jucznej jucznym jucznych wołacz juczny juczna juczne juczni juczne nie stopniuje się - przykłady:
- (1.1) Wynajmowanie zwierząt jucznych - koni, osłów zwanych iszakami, przygotowanie dla nich ładunków, wreszcie sam domarsz - wszystko to stanowiło wstęp nie mniej fascynujący niż działalność górska[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. juk mrz, juczenie n, objuczenie n
- czas. juczyć ndk., objuczyć dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. juk + -ny
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Wanda Rutkiewicz, Na jednej linie, 2010, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.