jowialność (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) rzad. pogodne usposobienie i nieco rubaszne poczucie humoru[1]; radość i humor
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik jowialność dopełniacz jowialności celownik jowialności biernik jowialność narzędnik jowialnością miejscownik jowialności wołacz jowialności - przykłady:
- (1.1) Kiedy opisuje, co widział, czego doświadczył, ma za sobą nieraz ponętność prawdy i możeby autobiografię lub pamiętniki czasu swego dobrze napisał, ale jowialności jego są ckliwe, a wymysły nieprzydatne do zbudowania jednolitej całości[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. jowialny
- przym. jowialnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) jovialness, joviality
- duński: (1.1) jovialitet w
- hiszpański: (1.1) jovialidad ż
- nowogrecki: (1.1) φαιδρότητα ż, ευθυμία ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.