usposobienie (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) temperament, zespół stałych skłonności i cech psychicznych
- (1.2) nastrój, chwilowy stan psychiczny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik usposobienie usposobienia dopełniacz usposobienia usposobień celownik usposobieniu usposobieniom biernik usposobienie usposobienia narzędnik usposobieniem usposobieniami miejscownik usposobieniu usposobieniach wołacz usposobienie usposobienia - przykłady:
- (1.2) Nie jestem dziś w przyjaznym usposobieniu.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) charakter
- (1.2) nastrój
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) disposition, temperament; (1.2) mood
- francuski: (1.1) tempérament m; (1.2) humeur ż
- hiszpański: (1.1) carácter m, natural m, temperamento m; (1.2) humor m, talante m, disposición ż
- niemiecki: (1.1) Temperament n; (1.2) Stimmung ż
- rosyjski: (1.1) темперамент m; (1.2) настроение n
- szwedzki: (1.1) lynne n, sinnelag n; (1.2) lynne n, sinnesstämning w, humör n
- uzbecki: (1.1) fe'l; (1.2) fe'l
- włoski: (1.1) indole ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.