janusz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈjãnuʃ], AS: [i ̯ãnuš], zjawiska fonetyczne: nazal.,
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) slang. pejor. o osobie niekompetentnej, nieznającej się na rzeczy
- (1.2) slang. pejor. o stereotypowym Polaku; zob. też janusz (określenie) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik janusz janusze dopełniacz janusza januszów celownik januszowi januszom biernik janusza januszów narzędnik januszem januszami miejscownik januszu januszach wołacz januszu janusze ndepr. M. i W. lm: (ci) januszowie - przykłady:
- (1.1) Ten koleś to niezły janusz, odkurzaczem chciał posprzątać rozlaną wodę.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) janusz biznesu / budownictwa / siłowni / tuningu
- synonimy:
- (1.1) książk. dyletant, laik, profan
- antonimy:
- (1.1) znawca
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. januszostwo n, Janusz mos, Jan mos, Janek mos, Jaś mos
- zdrobn. Januszek mos
- przym. januszowy, Januszowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Rzeczowniki utworzone od nazw własnych ludzi, używane w znaczeniu pospolitym piszemy małą literą[1].
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „Rzeczowniki utworzone od nazw własnych ludzi oraz istot mitologicznych, używane w znaczeniu pospolitym” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.