guldynka (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. łow. lekka strzelba gwintowana z XVII-XVIII wieku. używana na ogół do polowań[1]; zob. też guldynka w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Raz wyrwała się z domu na polowanie, na kaczki z guldynką[2].
(1.1) Nic nie ma w ręku. Czym tu dać sygnały? Róg i guldynka z kozaczkiem zostały[3].
(1.1) Ciężki a dalekonośny muszkiet był mi niepotrzebny. Zamiast niego wziąłem lżejszą guldynkę[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
nazwa z prawdopodobieństwem wywodzona od kurlandzkiego Goldingen[5]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Włodzimierz Kwaśniewicz, 1000 słów o dawnej broni palnej, Wydawnictwo MON, Warszawa 1987, s. 62.
  2. Henryk Sienkiewicz, Pan Wołodyjowski, rozdz. VI.
  3. Cecylia Niewiadomska, Sobieski: Wróżba w: Legendy, podania i obrazki historyczne, Gebethner i Wolff, Warszawa 1911.
  4. Arkady Fiedler, Wyspa Robinsona, Iskry, Warszawa 1956, s. 161.
  5. Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska ilustrowana, P. Laskauer i W. Babicki, Warszawa 1901, s. 222.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.