grzeczność (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɡʒɛʧ̑nɔɕʨ̑], AS: [gžečność] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) uprzejmy sposób zachowania

(1.2) pot. posłuszne zachowanie dziecka

(1.3) przysługa

(1.4) grzeczności uprzejme słowa i gesty, komplementy

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	grzeczność	grzeczności
dopełniacz	grzeczności	grzeczności
celownik	grzeczności	grzecznościom
biernik	grzeczność	grzeczności
narzędnik	grzecznością	grzecznościami
miejscownik	grzeczności	grzecznościach
wołacz	grzeczności	grzeczności

(1.4) blp

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	grzeczności
dopełniacz	grzeczności
celownik	grzecznościom
biernik	grzeczności
narzędnik	grzecznościami
miejscownik	grzecznościach
wołacz	grzeczności

przykłady:

(1.1) Bez jaj, Katrine, bez jaj, mam tak stać i z grzeczności nic nie mówić, kiedy widzę to, co widzę?^[1]

składnia:

kolokacje:

(1.1) zdawkowa grzeczność; przez grzeczność; z grzeczności

(1.3) wyświadczyć komuś grzeczność

synonimy:

(1.1) galanteria, kindersztuba, kurtuazyjność, polor, szarmanckość, uprzejmość

(1.2) posłuszeństwo, potulność, układność, uległość; pot. spolegliwość

(1.3) pójście na rękę, przysługa

(1.4) uprzejmości, komplementy

antonimy:

(1.1-2) niegrzeczność

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. grzeczny, grzeczniutki, grzecznościowy, ugrzeczniony

przysł. grzecznie, grzeczniutko, grzecznościowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) politeness, courtesy, civility; (1.3) favour; (1.4) compliments
• francuski: (1.1) politesse ż, gentillesse ż; (1.2) sagesse ż; (1.3) faveur ż
• hiszpański: (1.1) cortesía ż; (1.3) favor m
• niemiecki: (1.1) Höflichkeit ż, Gefälligkeit ż; (1.3) Gefälligkeit ż, Gefallen m; (1.4) Komplimente
• rosyjski: (1.1) вежливость ż
• ukraiński: (1.1) ввічливість ż; (1.3) ґречність ż

źródła: