gramatyk (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɡrãˈmatɨk], AS: [grãmatyk], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) specjalista w dziedzinie gramatyki
rzeczownik, forma fleksyjna
- (2.1) D. lm od: gramatyka
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik gramatyk gramatycy dopełniacz gramatyka gramatyków celownik gramatykowi gramatykom biernik gramatyka gramatyków narzędnik gramatykiem gramatykami miejscownik gramatyku gramatykach wołacz gramatyku gramatycy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. gramatyka ż, gramatyczność ż
- przym. gramatyczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) gramatikan m
- angielski: (1.1) grammarian
- azerski: (1.1) qrammatist
- baskijski: (1.1) gramatikari
- białoruski: (1.1) граматыст m
- bośniacki: (1.1) gramatičar m
- bułgarski: (1.1) граматик m (gramatik)
- chorwacki: (1.1) gramatičar m
- czeski: (1.1) gramatik m
- francuski: (1.1) grammairien m
- hindi: (1.1) वैयाकरण m (vaiyākaran)
- hiszpański: (1.1) gramático m
- indonezyjski: (1.1) ahli tatabahasa
- jidysz: (1.1) גראַמאַטיקער m (gramatiker)
- kaszubski: (1.1) gramatik m
- kataloński: (1.1) gramàtic m
- kazachski: (1.1) грамматикашы
- koreański: (1.1) 문법가 (munbeobga)
- łaciński: (1.1) grammaticus m
- niderlandzki: (1.1) grammaticus
- niemiecki: (1.1) Grammatiker m
- nowogrecki: (1.1) γραμματικός m (grammatikós)
- rosyjski: (1.1) грамматик m
- rumuński: (1.1) gramatician m
- serbski: (1.1) граматичар (gramatičar) m
- słowacki: (1.1) gramatik m
- szwedzki: (1.1) grammatiker w
- telugu: (1.1) వ్యాకరణవేత్త (yākaraṇavētta)
- turecki: (1.1) gramerci, dilbilgisi uzmanı
- ukraiński: (1.1) граматист m, граматик
- walijski: (1.1) gramadegwr m
- węgierski: (1.1) nyelvtaníró, nyelvész
- włoski: (1.1) grammatico m
- źródła:
gramatyk (język wilamowski)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) jęz. gramatyka (zbiór reguł opisujących system język)[1]
- (1.2) jęz. gramatyka (dział językoznawstwa obejmujący morfologię i składnię)[1]
- (1.3) eduk. gramatyka (lekcja w szkole mająca za przedmiot właściwości gramatyczne jakiegoś język)[1]
- (1.4) gramatyka (podręcznik zawierający sformułowane reguły gramatyczne)[1]
- odmiana:
- (1.1-4) lp gramatyk; lm gramatyka
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- 1 2 3 4
Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.