gocki (język polski)

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z Gotami, dotyczący Gotów
(1.2) daw. gotycki

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. wymarły język wschodniogermański, używany przez germańskie plemię Gotów; zob. też język gocki w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
(2.1) blm,
przykłady:
(1.1) O ścisłych stosunkach słowiańsko-gockich świadczą zjawiska językowe, potwierdzające tezę, że stosunki te zyskały na znaczeniu dopiero wówczas, gdy Gotowie osiedlili się na południu.[1]
(2.1) Gocki miał dwa dialekty: wizygocki oraz ostrogocki.
składnia:
kolokacje:
(1.1) alfabet / język / ryt gocki • Biblia gocka
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. regotycyzacja ż, gotycyzacja ż, Got m, Gotka ż, gockość ż
przym. gotyjski, gotycki
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. Got < łac.
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: gotycki
źródła:
  1. Stanisław Trawkowski Jak powstawała Polska, s. 78
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.