wymarły (język polski)

wymowa:
IPA: [vɨ̃ˈmarwɨ], AS: [vỹmaru̯y], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który już wymarł, wyginął[1]
(1.2) przen. opustoszały[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Dodo to wymarły gatunek ptaków zamieszkujący kiedyś Mauritius.
(1.2) W Bieszczadach wciąż jeszcze można spotkać wymarłe wioski Łemków.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wymarły gatunek / takson • wymarły dialekt / język
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wymieranie n, wymarcie n
czas. wymierać ndk., wymrzeć dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • afrykanerski: (1.1) dood
  • angielski: (1.1) extinct; (1.2) wymarłe miasto: ghost city
  • duński: (1.1) uddød; (1.2) uddød
  • hiszpański: (1.1) extinto, desaparecido; (1.2) desierto, abandonado
  • kaszubski: (1.1) wëmarłi
  • kataloński: (1.1) extint
  • rosyjski: (1.1) вымерший
  • ukraiński: (1.1) вимерлий
źródła:
  1. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wymarły” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.