gniazdownik (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) zool. zwierzę niezdolne do samodzielnego życia i wymagające opieki rodziców w okresie po narodzinach lub wykluciu; zob. też gniazdowniki w Wikipedii
- (1.2) łow. ptak zabrany z gniazda w celu wyćwiczenia do łowów[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik gniazdownik gniazdowniki dopełniacz gniazdownika gniazdowników celownik gniazdownikowi gniazdownikom biernik gniazdownika gniazdowniki narzędnik gniazdownikiem gniazdownikami miejscownik gniazdowniku gniazdownikach wołacz gniazdowniku gniazdowniki - przykłady:
- (1.1) Najczęściej wymienianymi gniazdownikami wśród zwierząt są ptaki[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) typowy gniazdownik
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. gniazdeczko n, gniazdko n, gniazdo n, gniazdowisko n, zagniazdownik mzw, gniazdówka ż, zagnieżdżanie n
- czas. gnieździć się ndk., gniazdować ndk., zagnieżdżać ndk.
- przym. gniazdkowy, gniazdowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. gniazdowy + -nik
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „gniazdownik” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ z Wikipedii
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.