gestapowiec (język polski)

gestapowiec (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌɡɛstaˈpɔvʲjɛʦ̑], AS: [gestapovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. funkcjonariusz gestapo^[1]

(1.2) pogard. obraź. nielubiana osoba, wredna, autorytatywna

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gestapowiec	gestapowcy
dopełniacz	gestapowca	gestapowców
celownik	gestapowcowi	gestapowcom
biernik	gestapowca	gestapowców
narzędnik	gestapowcem	gestapowcami
miejscownik	gestapowcu	gestapowcach
wołacz	gestapowcu	gestapowcy

przykłady:

(1.1) Z wyroków sądów podziemnych ginęli konfidenci, szmalcownicy, gorliwi gestapowcy i policjanci, urzędnicy gestapo i administracji okupanta, strażnicy z Pawiaka, a także szczególnie znienawidzeni funkcjonariusze Urzędów Pracy^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) menda, faszysta, nazista

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) policjant, funkcjonariusz, nazista

hiponimy:

holonimy:

(1.1) gestapo

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. gestapo n, Gestapo n

przym. gestapowski

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. gestapo + -owiec

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) гестапавец m
• duński: (1.1) gestapomand w
• rosyjski: (1.1) гестаповец m
• ukraiński: (1.1) гестапівець m

źródła: