autorytatywny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌawtɔrɨtaˈtɨvnɨ], AS: [au̯torytatyvny], zjawiska fonetyczne: u → ł • akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) oparty na wiarygodnym autorytecie

(1.2) władczy, stanowczy

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	autorytatywny		autorytatywna	autorytatywne	autorytatywni	autorytatywne
dopełniacz	autorytatywnego		autorytatywnej	autorytatywnego	autorytatywnych
celownik	autorytatywnemu		autorytatywnej	autorytatywnemu	autorytatywnym
biernik	autorytatywnego	autorytatywny	autorytatywną	autorytatywne	autorytatywnych	autorytatywne
narzędnik	autorytatywnym		autorytatywną	autorytatywnym	autorytatywnymi
miejscownik	autorytatywnym		autorytatywnej	autorytatywnym	autorytatywnych
wołacz	autorytatywny		autorytatywna	autorytatywne	autorytatywni	autorytatywne

przykłady:

(1.1) To przecież rewelacyjny dokument, wielce autorytatywna ocena przedstawiona Papieżowi^[1].

(1.2) Narrator jest na ogół postacią autorytatywną; rości sobie prawo do wszechwiedzy, wobec odbiorcy przyjmuje postawę protekcjonalną lub częściej – opiekuńczą^[2].

składnia:

kolokacje:

(1.2) rządy autorytatywne

synonimy:

(1.1) pewny, wiarygodny, fachowy, miarodajny

(1.2) autorytarny, samowładny, dyktatorski, totalitarny, hegemonistyczny, bezwzględny, władczy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. autorytet mrz, autorytatywność ż, autorytaryzm mrz

przysł. autorytatywnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) authoritative; (1.2) authoritative, authoritarian
• arabski: (1.1) آمر
• bułgarski: (1.1) авторитетен; (1.2) авторитетен
• rosyjski: (1.1) авторитетный
• słowacki: (1.1) autoritatívny; (1.2) autoritatívny
• ukraiński: (1.1) авторите́тний; (1.2) авторите́тний
• włoski: (1.1) autorevole; (1.2) autoritario

źródła: