odbiorca (język polski)
odbiorca (1.1) telewizji
- wymowa:
- IPA: [ɔdˈbʲjɔrʦ̑a], AS: [odbʹi ̯orca], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba, do której dociera przekaz artystyczny, intelektualny lub informacyjny
- (1.2) osoba upoważniona do odbioru czegoś
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik odbiorca odbiorcy dopełniacz odbiorcy odbiorców celownik odbiorcy odbiorcom biernik odbiorcę odbiorców narzędnik odbiorcą odbiorcami miejscownik odbiorcy odbiorcach wołacz odbiorco odbiorcy - przykłady:
- (1.1) Odbiorca telewizji zapomniał za nią zapłacić.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) adresat, klient, konsument, nabywca, spożywca, użytkownik
- antonimy:
- (1.1) nadawca
- (1.2) nadawca
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) abonent, czytelnik, słuchacz, słuchający, widz, telewidz
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. odbiór m, odbieranie n, odebranie n
- forma żeńska odbiorczyni ż
- czas. odbierać ndk., odebrać dk., brać ndk.
- przym. odbiorczy
- przysł. odbiorczo
- wykrz. odbiór
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1-2) pol. odbierać
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) recipient
- hiszpański: (1.1) receptor m; (1.2) destinatario m, consignatario m
- kaszubski: (1.1) òdbiérca m, òdbiérôcz m; (1.2) òdbiérca m, òdbiérôcz m
- koreański: (1.2) 수취인
- rosyjski: (1.1) реципие́нт m, абоне́нт m, адреса́т m; (1.2) получа́тель m, адреса́т m
- szwedzki: (1.1) mottagare w, adressat w
- włoski: (1.1) ricevente m; (1.2) consegnatorio m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.