destinatario (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [deș.ti.na.ˈta.ɾjo]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) docelowy, wybrany, uprawniony

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) odbiorca, adresat

odmiana:

(1.1) lp destinatario m, destinataria ż; lm destinatarios m, destinatarias ż

(2.1) lp destinatario; lm destinatarios

przykłady:

(1.1) El Parlamento Europeo constata que algunos países destinatarios de la ayuda no pueden o no están dispuestos a satisfacer las necesidades básicas de la población, entre ellas las educativas.^[1] → Parlament Europejski stwierdza, że niektóre kraje docelowe nie są w stanie lub nie chcą zaspokoić podstawowych potrzeb ludności, w tym edukacyjnych^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) receptor

(2.1) receptor

antonimy:

(1.1) remitente

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. destinataria ż, destinación ż, destino m

przym. destinado

czas. destinar

związki frazeologiczne:

etymologia:

hiszp. destinar + -atario

uwagi:

źródła:

destinatario (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) odbiorca (np. listu)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

destinatario (język włoski)

wymowa:

IPA: [destinaˈtarjo]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) odbiorca (listu, paczki)

(1.2) adresat (utworu, odezwy)

odmiana:

(1.1) lm destinatari

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. destinare

rzecz. destinazione ż, destino m

forma żeńska destinataria ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. destinataire < franc. destiner < łac. destinare → przeznaczać

uwagi:

źródła: