frontalny (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) czołowy, przedni
- (1.2) zwrócony w przód
- (1.3) rozstawiony wzdłuż frontu
- (1.4) wojsk. idący wprost na pozycje przeciwnika, nieoskrzydlający, nieomijający
- (1.5) zool. odnoszący się do czoła zwierzęcia
- odmiana:
- (1.1-5)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik frontalny frontalna frontalne frontalni frontalne dopełniacz frontalnego frontalnej frontalnego frontalnych celownik frontalnemu frontalnej frontalnemu frontalnym biernik frontalnego frontalny frontalną frontalne frontalnych frontalne narzędnik frontalnym frontalną frontalnym frontalnymi miejscownik frontalnym frontalnej frontalnym frontalnych wołacz frontalny frontalna frontalne frontalni frontalne - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. frontalność ż
- przysł. frontalnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. frontal < łac. frontalis → czołowy < łac. frons → czoło
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) frontal
- bułgarski: (1.1) фронтален
- francuski: (1.1) frontal
- hiszpański: (1.1) frontal
- interlingua: (1.1) frontal
- karpatorusiński: (1.1) фронталный
- niemiecki: (1.1) frontal
- portugalski: (1.1) frontal
- ukraiński: (1.1) фронтальний
- włoski: (1.1) frontale
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.