formować (język polski)

piekarz formuje (1.1) bochenki
wymowa:
IPA: [fɔrˈmɔvaʨ̑], AS: [formovać]
znaczenia:

czasownik

(1.1) nadawać czemuś określoną formę, kształt[1]
(1.2) o grupie ludzi: ustawiać się w pewnym porządku[1]
(1.3) wyrabiać w kimś określone cechy lub postawy[1]
(1.4) organizować coś powołując do życia[1]
odmiana:
(1.1-4) koniugacja IV
przykłady:
(1.2) Gdy orszak się formował, Szarlej został z tyłu, dyskretnie wezwał ku sobie Reynevana i Samsona Miodka[2].
(1.3) I temat, i sami rozmówcy formują kształt idealnego człowieka epoki[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. forma ż, foremka ż, formowanie n, formiernia ż, format m, formator mos, formalizacja ż
czas. uformować, sformować
przym. foremny, foremkowy, formatowy, formacyjny, formatywny
przysł. foremnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 4 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „formować” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Andrzej Sapkowski, Narrenturm, 2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Jerzy Ziomek, Renesans, 1973, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.