flet (język polski)
flet (1.1)
- wymowa:
- IPA: [flɛt], AS: [flet]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) muz. instrument muzyczny; zob. też flet w Wikipedii
- (1.2) muz. głos organowy o brzmieniu fletu (1.1)
- (1.3) grub. posp. penis
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik flet flety dopełniacz fletu fletów celownik fletowi fletom biernik flet flety narzędnik fletem fletami miejscownik flecie fletach wołacz flecie flety - (1.3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik flet flety dopełniacz fleta fletów celownik fletowi fletom biernik fleta flety narzędnik fletem fletami miejscownik flecie fletach wołacz flecie flety - przykłady:
- (1.1) Naukę gry na flecie zaczęliśmy od melodii „Wyszły w pole kurki trzy”.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) grać na flecie • nauka gry / gra na flecie
- (1.3) wyciągnąć / wyciągać / wyjąć / wyjmować fleta
- synonimy:
- (1.3) fiut
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) flet poprzeczny, flet prosty
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. flecista m, flecistka ż, fletnia ż, flecik mrz
- przym. fletowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) niem. Flöte[1]
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne
- tłumaczenia:
- (1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: chuj
- afrykanerski: (1.1) fluit
- albański: (1.1) flaut
- angielski: (1.1) flute
- arabski: (1.1) ناي (nāy), مزمار
- baskijski: (1.1) txirula, flauta
- białoruski: (1.1) флейта ż
- bułgarski: (1.1) флейта ż
- chiński standardowy: (1.1) tradycyjny 長笛, uproszczony 长笛, pinyin: chángdí
- duński: (1.1) fløjte w
- esperanto: (1.1) fluto
- francuski: (1.1) flute ż, flûte ż
- grenlandzki: (1.1) qarlortaat sanimoortariaq
- hiszpański: (1.1) flauta ż
- ido: (1.1) fluto
- interlingua: (1.1) flauta
- islandzki: (1.1) flauta ż
- japoński: (1.1) フルート, 笛
- jidysz: (1.1) פֿלייט ż (flejt)
- kalabryjski: (1.1) fratu, traviersu
- kaszubski: (1.1) flét m
- kataloński: (1.1) flauta ż
- koreański: (1.1) 플루트 (peulluteu)
- marathi: (1.1) बासरी ż
- niemiecki: (1.1) Flöte ż
- nowogrecki: (1.1) φλάουτο n
- otomi z doliny Mezquital: (1.1) thuza
- portugalski: (1.1) flauta
- rosyjski: (1.1) флейта ż
- serbski: (1.1) флаута ż
- słowacki: (1.1) flauta
- szwedzki: (1.1) flöjt w
- tetum: (1.1) fu'i
- tuvalu: (1.1) fagufagu
- ukraiński: (1.1) флейта ż
- węgierski: (1.1) furulya, fuvola, flóta
- wietnamski: (1.1) sáo
- wilamowski: (1.1) flet m, flēt m, flöt m, fip ż
- włoski: (1.1) flauto m
- źródła:
- ↑ Małgorzata Stefaniak, „Absztyfikant założył ancug”, czyli o niemieckich zapożyczeniach we współczesnej polszczyźnie potocznej, w: Język, Komunikacja, Informacja nr 6/2011, red. I. Koutny, P. Nowak, s. 224.
flet (język francuski)
- wymowa:
- (1.1) IPA: /flɛ/
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) zool. flądra
- odmiana:
- (1.1) lm ~s
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niderl. vlete
- uwagi:
- źródła:
flet (język wilamowski)
flet (1.1)
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) muz. flet[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Wilamowski - Instrumenty muzyczne
- źródła:
- ↑
Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.