figuracja (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) muz. szybki przebieg pasażowy lub skalowy, wiążący się często z powtarzaniem łatwo identyfikowanej figury lub motywu; zob. też figuracja (muzyka) w Wikipedii
- (1.2) muz. wprowadzanie do kompozycji figuracji (1.1)
- (1.3) szt. ukazanie w sztuce postaci ludzkich lub zwierzęcych
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik figuracja figuracje dopełniacz figuracji figuracji / przest. figuracyj[1] celownik figuracji figuracjom biernik figurację figuracje narzędnik figuracją figuracjami miejscownik figuracji figuracjach wołacz figuracjo figuracje - przykłady:
- (1.1) Chopin z uwielbieniem stosował w swoich utworach figuracje.
- (1.2) Figuracja melodii jest jedną z podstawowych umiejętności improwizatora.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) figurowanie
- (1.2) figurowanie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. figura ż, figurowanie n
- czas. figurować
- przym. figuralny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) por. dyminucja • kolorowanie
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) figuration; (1.2) figuration
- źródła:
- ↑
Hasło „figuracja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.