elegancja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌɛlɛˈɡãnʦ̑ʲja], AS: [elegãncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) dobry smak w ubiorze i zachowaniu
- odmiana:
- (1.1) blm[1];
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik elegancja elegancje dopełniacz elegancji elegancji / przest. elegancyj celownik elegancji elegancjom biernik elegancję elegancje narzędnik elegancją elegancjami miejscownik elegancji elegancjach wołacz elegancjo elegancje - przykłady:
- (1.1) Biała koszula zawsze dodaje mężczyźnie elegancji.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) dystynkcja, gustowność, polor, sznyt, szykowność, szyk, wykwint, wykwintność, wytworność[2]
- antonimy:
- (1.1) prostactwo, brak kultury, chamstwo
- hiperonimy:
- (1.1) piękno
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. elegant m, elegancik m, elegantka ż
- przym. elegancki
- przysł. elegancko
- związki frazeologiczne:
- Francja elegancja
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) elegance, neatness
- arabski: (1.1) كياسة, ظرافة, أناقة
- białoruski: (1.1) элегантнасць ż
- bułgarski: (1.1) елегантност ż
- francuski: (1.1) élégance
- niemiecki: (1.1) Eleganz ż
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
, 
- rosyjski: (1.1) элегантность ż
- włoski: (1.1) eleganza
- źródła:
- ↑
Hasło „elegancja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.