eksmisja (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) praw. przymusowe usunięcie kogoś wraz z dobytkiem i domownikami z nieruchomości lub lokalu na podstawie wyroku sądowego albo decyzji administracyjnej w celu wydania tych rzeczy wierzycielowi; zob. też eksmisja w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	eksmisja	eksmisje
dopełniacz	eksmisji	eksmisji / przest. eksmisyj[1]
celownik	eksmisji	eksmisjom
biernik	eksmisję	eksmisje
narzędnik	eksmisją	eksmisjami
miejscownik	eksmisji	eksmisjach
wołacz	eksmisjo	eksmisje

przykłady:

(1.1) Wczoraj w zielonogórskim sądzie ruszył drugi już proces o eksmisję rady wojewódzkiej SLD z wynajmowanej od miasta siedziby^[2].

składnia:

kolokacje:

(1.1) eksmisja do lokalu socjalnego / pomieszczenia zastępczego / noclegowni / na bruk / donikąd • eksmisja lokatora / najemcy • wykonanie / wstrzymanie / zakaz eksmisji • pozew o eksmisję • moratorium na eksmisje

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) wysiedlenie, kara

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. eksmitowanie n, wyeksmitowanie n

czas. eksmitować ndk., wyeksmitować dk.

przym. eksmisyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) niem. Exmission^[3] < śr.łac. exmissio^[4]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) eviction
• baskijski: (1.1) etxegabetze
• białoruski: (1.1) высяленне n
• bułgarski: (1.1) евикция ż
• niemiecki: (1.1) Zwangsräumung ż
• rosyjski: (1.1) выселение n
• ukraiński: (1.1) виселення n

źródła: