edukować (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) wykształcać, wychowywać kogoś

czasownik zwrotny edukować się

(2.1) przest. pobierać nauki, uczyć się, kształcić się
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Przewidywał on, by uczniów edukowali przede wszystkim księża. Każdy z nich powinien z nimi przebywać od rana do wieczora, ucząc najpierw o Bogu i miłości chrześcijańskiej, a także rudimentów gramatyki, począwszy od alfabetu[1].
(2.1) Z Polakami trudno coś zrobić przemocą i siłą. W Polsce po wojnie wydarzyło się pięć ruchawek, podczas gdy w pozostałych krajach socjalistycznych -- coś trzy cztery. Władza edukowała się dosyć szybko, wiedziała, jak podchodzić do ludzi; co przejdzie, a co nie[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. edukacja ż, edukator m, edukatorka ż, edukowanie n
przym. edukacyjny
przysł. edukacyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
nie mylić z: dedukować
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) educate
  • chiński standardowy: (1.1) 教育 (jiàoyù)
  • kataloński: (1.1) educar
źródła:
  1. Częstochowa: dzieje miasta i Klasztoru Jasnogórskiego. Okres staropolski, t. 1, Urząd Miasta Częstochowy, 2002.
  2. Lech Falandysz, Przemysław Ćwikliński, Jacek Ziarno, Lech Falandysz: adwokat prezydenta, 1995, str. 108.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.