dwukonny (język polski)
dwukonny (1.1) wóz
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) o pojazdach: taki, który jest zaprzęgany do dwóch koni
- (1.2) techn. mot. mający moc dwóch koni mechanicznych
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik dwukonny dwukonna dwukonne dwukonni dwukonne dopełniacz dwukonnego dwukonnej dwukonnego dwukonnych celownik dwukonnemu dwukonnej dwukonnemu dwukonnym biernik dwukonnego dwukonny dwukonną dwukonne dwukonnych dwukonne narzędnik dwukonnym dwukonną dwukonnym dwukonnymi miejscownik dwukonnym dwukonnej dwukonnym dwukonnych wołacz dwukonny dwukonna dwukonne dwukonni dwukonne nie stopniuje się - przykłady:
- (1.1) Kierowca ciągnika będąc w stanie nietrzeźwym najechał na wóz dwukonny powodując rany u trzech osób[1].
- (1.2) Łódź wyposażona jest w dwukonny silnik zaburtowy.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) parokonny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. dwu- + konny
- uwagi:
- tłumaczenia:
- rosyjski: (1.1) двуконный
- źródła:
- ↑ KRIS AG, Gazeta Poznańska, 15/12/2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.