cyga (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈʦ̑ɨɡa], AS: [cyga]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) przest. wirująca zabawka[1][2]
- (1.2) gw. (Poznań) koza[3]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik cyga cygi dopełniacz cygi cyg celownik cydze cygom biernik cygę cygi narzędnik cygą cygami miejscownik cydze cygach wołacz cygo cygi - przykłady:
- (1.1) Nie piszczałem jako świerszcz, nie skakałem jako pchła ani jako cyga, bo takową uciechę insektom zostawuję…[4]
- (1.1) (…) podniósł w górę rzucającego się jak cyga i idąc ku drzwiom między ławami, wołał…[5]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) bąk, fryga
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- (1.1) kręcić się jak cyga; przysłowiowe: kręci się cyga, póki nie upadnie[6]
- etymologia:
- (1.1) słc. čiga, węg. csiga, być może z chorw.[7]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bąk
- źródła:
- ↑
Hasło „cyga” w: Krystyna Holly, Anna Żółtak, Słownik wyrazów zapomnianych, czyli słownictwo naszych lektur, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13283-3. - ↑ Hasło „cyga” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Władysław Migdał, Łukasz Migdał, Słownictwo gwarowe w hodowli zwierząt, „Wiadomości Zootechniczne”, r. XLVI, nr 3/2008, s. 54.
- ↑ Henryk Sienkiewicz, Pan Wołodyjowski, rozdz. XXVI.
- ↑ Henryk Sienkiewicz, Ogniem i mieczem, t. 1, rozdz. II.
- ↑ Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894.
- ↑ Hasło „cyga” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.