ciupciać (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈʨ̑upʲʨ̑äʨ̑], AS: upʹćäć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.
znaczenia:

czasownik

(1.1) grać w karty[1]
(1.2) pot. o mężczyźnie: odbywać stosunek seksualny[2]
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.2) To on bowiem kobietę: bierze, bzyka, dymi, kopci, piłuje, ujeżdża, grzmoci, tnie, ciupcia, dmucha, grzeje, posuwa, przelatujekrótko mówiąc: robi jej dobrze[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ciupać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. ciupać
rzecz. ciupcianie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Gry karciane w: Anna Piotrowicz, Słownictwo i frazeologia życia towarzyskiego w polskiej leksykografii XX wieku, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2004, ISBN 83-232-1378-X, s. 45.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ciupciać” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Małgorzata Schlopttmann Małgorzata Schlottmann, Gazeta Wyborcza, 30/05/1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.