kopcić (język polski)

samochody kopcą (1.1)
kobieta kopci (1.2)
coś kopci się (2.1)
wymowa:
IPA: [ˈkɔpʲʨ̑iʨ̑], AS: [kopʹćić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik

(1.1) wydzielać gęsty dym, kopeć
(1.2) pot. palić papierosa

czasownik zwrotny kopcić się

(2.1) paląc się, wydzielać gęsty dym, kopeć
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Słyszałem ich oddechy, widziałem cienie na ścianie, wyolbrzymione i ruchliwe, bo płomyk lampy naftowej drgał i kopcił[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) pot. jarać fajki
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kopcenie n, kopciuch m, kopeć m, kopciuszek m, Kopciuszek mos
czas. zakopcić dk.
przym. kopciany
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • rosyjski: (1.1) копти́ть; (1.2) дыми́ть; (2.1) дыми́ться
  • udmurcki: (1.1) ӵынатыны
źródła:
  1. Andrzej Szczypiorski, Noc, dzień i noc, 1991, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.