ciupać (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈʨ̑upaʨ̑], AS: upać], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) pot. grać w karty[1]
(1.2) gw. (Górny Śląsk) rąbać
odmiana:
(1.1) [2] koniugacja IX
przykłady:
(1.2) Karlik poszeł naciupać pora klocków do pieca.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ciupciać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ciupanie n, ciupaga ż
czas. ciupciać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: rąbać
źródła:
  1. Gry karciane w: Anna Piotrowicz, Słownictwo i frazeologia życia towarzyskiego w polskiej leksykografii XX wieku, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2004, ISBN 83-232-1378-X, s. 45.
  2. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.