butny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbutnɨ], AS: [butny] ​

znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) książk. hardy, bezczelnie stawiający na swoim^[1]

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	butny		butna	butne	butni	butne
dopełniacz	butnego		butnej	butnego	butnych
celownik	butnemu		butnej	butnemu	butnym
biernik	butnego	butny	butną	butne	butnych	butne
narzędnik	butnym		butną	butnym	butnymi
miejscownik	butnym		butnej	butnym	butnych
wołacz	butny		butna	butne	butni	butne

przykłady:

(1.1) Matka mówi o tym ze łzami w oczach, że traciła kontakt z córką, z którą do niedawna jeszcze miała całkiem dobre relacje. Pyskowała, stawała się butna, arogancka, kłamała, była opryskliwa^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dumny, hardy, wyniosły, bezczelny, arogancki, zuchwały, książk. nonszalancki, impertynencki^[3]

antonimy:

(1.1) skromny, ugodowy

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. buta ż, butność ż

czas. bucić się

przysł. butnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. buta + -ny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) insolent, impertinent
• arabski: (1.1) متكبر
• białoruski: (1.1) фанабэрысты, ганарысты, пыхлівы
• francuski: (1.1) altier, crâneur, insolent, vantard

źródła: