bundowiec (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hist. polit. członek organizacji Bund
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bundowiec bundowcy dopełniacz bundowca bundowców celownik bundowcowi bundowcom biernik bundowca bundowców narzędnik bundowcem bundowcami miejscownik bundowcu bundowcach wołacz bundowcu bundowcy - przykłady:
- (1.1) Obecność bundowców widoczna była właściwie na terenie całej guberni, najsilniej jednak organizacja działała w sąsiedztwie ośrodka białostockiego, silny punkt znajdował się także w Grajewie, trochę słabszy w Ostrowi[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / stać się bundowcem
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) działacz, socjaldemokrata
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) Bund
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Bund mrz, bundysta mos, bundystka ż, bundyzm mrz
- przym. bundowski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. Bund + -owiec
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) бундавец m
- czeski: (1.1) bundista m
- niderlandzki: (1.1) bundist m
- rosyjski: (1.1) бундовец m
- źródła:
- ↑ Małgorzata Dajnowicz, Orientacje polityczne ludności polskiej północno-wschodniej części Królestwa Polskiego na przełomie XIX i XX wieku, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok 2005, ISBN 8374310510, s. 241.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.