blant

blant (język polski)

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zob. joint

odmiana:

(1.1)

przykłady:

(1.1) Mieszkałem wtedy w Londynie z jednym takim kolesiem, który codziennie palił blanty i niczym się nie przejmował. (z Internetu)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: joint

źródła:

przyimek

(1.1) wśród, pośród
odmiana:
przykłady:: (1.1) Haren gjemte seg blant trærne. → Zając ukrył się pośród drzew.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:: blant annet
etymologia:
uwagi:
źródła:

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.