bezprawność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co bezprawne

(1.2) praw. przedmiotowa cecha czynu sprawcy, ujmowana jako sprzeczność z obowiązującymi zasadami porządku prawnego^[1]

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bezprawność	bezprawności
dopełniacz	bezprawności	bezprawności
celownik	bezprawności	bezprawnościom
biernik	bezprawność	bezprawności
narzędnik	bezprawnością	bezprawnościami
miejscownik	bezprawności	bezprawnościach
wołacz	bezprawności	bezprawności

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) bezprawność postępku

(1.2) bezprawność bezwzględna / względna • bezprawność czynu • domniemanie / wyłączenie / zarzut / zasada bezprawności

synonimy:

(1.1-2) nielegalność

(1.1) nieprawność; pot. trefność

antonimy:

(1.1) prawność, legalność

(1.2) legalność

hiperonimy:

(1.1) nieuczciwość

hiponimy:

(1.1) czarnorynkowość, półlegalność, niepełnoprawność, pokątność, spekulacyjność

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bezprawie n

przym. bezprawny

przysł. bezprawnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. bezprawny + -ość

uwagi:

Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego^[2]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego^[3]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) беззаконнасць ż; (1.2) беззаконнасць ż
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) бяспраўнасьць ż; (1.2) бяспраўнасьць ż
• rosyjski: (1.1) беззаконность ż, бесправность ż; (1.2) беззаконность ż, бесправность ż
• ukraiński: (1.1) беззаконність ż, безправність ż; (1.2) беззаконність ż, безправність ż

źródła: