beż (język polski)
- wymowa:
- IPA: [bɛʃ], AS: [beš], zjawiska fonetyczne: wygł.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
przymiotnik
- (2.1) mający kolor kawy z mlekiem
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik beż beże dopełniacz beżu beżów[1] celownik beżowi beżom biernik beż beże narzędnik beżem beżami miejscownik beżu beżach wołacz beżu beże - (2.1) nieodm.
- przykłady:
- (1.1) Ona wybrała sportowy samochód, który miał wyraźny odcień beżu.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) jasny/ciemny beż • odcienie beżu
- (1.2) chodzić w beżach
- (2.1) suknia/spodnie beż
- synonimy:
- (2.1) beżowy
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. beżowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. beige
- uwagi:
- (1.2) zwykle w lm
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) beige
- arabski: (1.1) بيج
- białoruski: (2.1) бэж
- francuski: (1.1) beige m
- hiszpański: (1.1) beis m
- niemiecki: (1.1) Beige n
- nowogrecki: (1.1) μπεζ n
- źródła:
- ↑ Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Wiedza Powszechna, Warszawa 1997, ISBN 978-83-214-1375-4.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.