barceloński (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌbarʦ̑ɛˈlɔ̃j̃sʲci], AS: [barcelõĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.• akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z Barceloną, dotyczący Barcelony, pochodzący z Barcelony

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	barceloński		barcelońska	barcelońskie	barcelońscy	barcelońskie
dopełniacz	barcelońskiego		barcelońskiej	barcelońskiego	barcelońskich
celownik	barcelońskiemu		barcelońskiej	barcelońskiemu	barcelońskim
biernik	barcelońskiego	barceloński	barcelońską	barcelońskie	barcelońskich	barcelońskie
narzędnik	barcelońskim		barcelońską	barcelońskim	barcelońskimi
miejscownik	barcelońskim		barcelońskiej	barcelońskim	barcelońskich
wołacz	barceloński		barcelońska	barcelońskie	barcelońscy	barcelońskie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) W roku 1328 najmniej 20 statków majorkańskich popłynęło do środkowej Barbarii. Należy tu jednak zaznaczyć, że statki majorkańskie były raczej niewielkie i pod względem tonażu nie mogły się mierzyć z barcelońskimi, a tym bardziej z genueńskimi^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Barcelona ż, barcelończyk m, barcelonka ż

przym. podbarceloński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) bartzelonar
• białoruski: (1.1) барселонскі
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) барсэлёнскі
• czeski: (1.1) barcelonský
• francuski: (1.1) barcelonais
• hiszpański: (1.1) barcelonés
• kataloński: (1.1) barceloní, barcelonès
• niemiecki: (1.1) barcelonisch, Barceloner
• rosyjski: (1.1) барселонский
• słowacki: (1.1) barcelonský
• ukraiński: (1.1) барселонський
• włoski: (1.1) barcellonese

źródła: